Ο σπόρος του Δεκέμβρη ανθίζει ακόμα
Στις 6 Δεκέμβρη 2008 η κρατική μηχανή δολοφονεί εν ψυχρώ τον δεκαπεντάχρονο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, γεγονός που πυροδότησε την πολυήμερη εξέγερση. Σε καμία περίπτωση η δολοφονία αυτή δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό, όπως τη παρουσίαζαν τα ΜΜΕ, αλλά ήταν και είναι η ουσία του κράτους που κατέχει το μονοπώλιο της βίας, η οποία εκδηλώνετε μέσω των θεσμικών του οργάνων (μπάτσοι) και του παρακράτους (Χρυσή Αυγή) το οποίο με τον ίδιο τρόπο δολοφόνησε τον αντιφασίστα Παύλο Φύσσα.
Η εξέγερση του 2008 ανάδειξε με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο μια ζωή χωρίς περιεχόμενο, “σπάζοντας την βιτρίνα” της σαθρής κοινωνίας, που αναπαράγει το θέαμα, και τις αξίες του κέρδους, της κατανάλωσης και την εμπορευματοποίηση, μέσα σε ένα γενικότερο πλαίσιο υπαρξιακής κρίσης. Παράλληλα, η περίοδος που ακολούθησε συνέπεσε χρονικά με την απαρχή της οικονομικής κρίσης και την κορύφωση της καθημερινής βαρβαρότητας στις ζωές μας. Η βαρβαρότητα αυτή εκδηλώθηκε με την κλιμάκωση της καταστολής, ένδειξη της τάσης του κράτους προς τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό και την προσπάθεια εκφασισμού της κοινωνίας, με επιθέσεις σε αυτοδιαχειριζόμενα εγχειρήματα, δολοφονικές επιθέσεις των μπάτσων στις διαδηλώσεις, σύνταξη και επιβολή τρομονόμων, φυλακίσεις και διώξεις αγωνιζόμενων ανθρώπων βασισμένες σε διάτρητα κατηγορητήρια, πογκρόμ εναντίον μεταναστών και δημιουργία στρατοπέδων κράτησης μεταναστών, διαπόμπευση οροθετικών γυναικών, καθημερινές αυτοκτονίες και γενικότερα συρρίκνωση των ατομικών και συλλογικών ελευθεριών.
Επομένως, εμείς αντιλαμβανόμαστε και απαντάμε σε όσους συντηρούν και αναπαράγουν τη θεωρία των δυο άκρων και καταδικάζουν την βία προκειμένου να είναι οι μόνοι που την ασκούν , πως το μόνο ακραίο στην κοινωνία του σήμερα είναι το κράτος και οι εξουσιαστές του που δολοφονούν, φυλακίζουν, τρομοκρατούν και φτωχαίνουν τις ζωές μας υλικά και πνευματικά.
Σε όλους αυτούς, εμείς στεκόμαστε ενάντια και προσπαθούμε να κάνουμε πράξη την αλληλεγγύη και να διεκδικήσουμε την ισότητα για ένα κόσμο χωρίς διακρίσεις, με επίκεντρο τον άνθρωπο. Στην ερώτηση του Δεκέμβρη για το πως θέλουμε να διαχειριστούμε τις ζωές μας, μια είναι η απάντηση: να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, δημιουργώντας δομές αυτοδιαχείρισης με σκοπό την συλλογική ευημερία και όχι το κέρδος. Με συνελεύσεις-σε γειτονιές, σε χώρους δουλειάς, σε σχολεία και πανεπιστήμια-,σωματεία βάσης, ανταλλακτικά παζάρια, συλλογικές κουζίνες, κολεκτίβες, εγχειρήματα αντιπληροφόρησης και αυτομόρφωσης, κατειλημμένα εργοστάσια και κοινωνικούς χώρους. Αυτές οι δομές να γίνουν ένα μέσο διαλόγου που θα οδηγήσει στην εξάλειψη των εξουσιαστικών σχέσεων και στη δημιουργία ουσιαστικών ανθρώπινων σχέσεων μέσα σε μια ελεύθερη κοινωνία. Να αποκοπούμε από την παθητικότητα και να επιτεθούμε στους έτοιμους ρόλους που μας πλασάρουν.
Οι εξεγέρσεις του χθες μας δείχνουν τον δρόμο προς την κοινωνική αυτοδιεύθυνση του αύριο
Συνέλευση για την γενικευμένη αυτοδιεύθυνση