Κατηγορίες
Uncategorized

6 Δεκέμβρη 2013 : Ο σπόρος του Δεκέμβρη ανθίζει ακόμα

Ο σπόρος του Δεκέμβρη ανθίζει ακόμα

Στις 6 Δεκέμβρη 2008 η κρατική μηχανή δολοφονεί εν ψυχρώ τον δεκαπεντάχρονο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, γεγονός που πυροδότησε την πολυήμερη εξέγερση. Σε καμία περίπτωση η δολοφονία αυτή δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό, όπως τη παρουσίαζαν τα ΜΜΕ, αλλά ήταν και είναι η ουσία του κράτους που κατέχει το μονοπώλιο της βίας, η οποία εκδηλώνετε μέσω των θεσμικών του οργάνων (μπάτσοι) και του παρακράτους (Χρυσή Αυγή) το οποίο με τον ίδιο τρόπο δολοφόνησε τον αντιφασίστα Παύλο Φύσσα.

Η εξέγερση του 2008 ανάδειξε με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο μια ζωή χωρίς περιεχόμενο, “σπάζοντας την βιτρίνα” της σαθρής κοινωνίας, που αναπαράγει το θέαμα, και τις αξίες του κέρδους, της κατανάλωσης και την εμπορευματοποίηση, μέσα σε ένα γενικότερο πλαίσιο υπαρξιακής κρίσης. Παράλληλα, η περίοδος που ακολούθησε συνέπεσε χρονικά με την απαρχή της οικονομικής κρίσης και την κορύφωση της καθημερινής βαρβαρότητας στις ζωές μας. Η βαρβαρότητα αυτή εκδηλώθηκε με την κλιμάκωση της καταστολής, ένδειξη της τάσης του κράτους προς τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό και την προσπάθεια εκφασισμού της κοινωνίας, με επιθέσεις σε αυτοδιαχειριζόμενα εγχειρήματα, δολοφονικές επιθέσεις των μπάτσων στις διαδηλώσεις, σύνταξη και επιβολή τρομονόμων, φυλακίσεις και διώξεις αγωνιζόμενων ανθρώπων βασισμένες σε διάτρητα κατηγορητήρια, πογκρόμ εναντίον μεταναστών και δημιουργία στρατοπέδων κράτησης μεταναστών, διαπόμπευση οροθετικών γυναικών, καθημερινές αυτοκτονίες και γενικότερα συρρίκνωση των ατομικών και συλλογικών ελευθεριών.

Επομένως, εμείς αντιλαμβανόμαστε και απαντάμε σε όσους συντηρούν και αναπαράγουν τη θεωρία των δυο άκρων και καταδικάζουν την βία προκειμένου να είναι οι μόνοι που την ασκούν , πως το μόνο ακραίο στην κοινωνία του σήμερα είναι το κράτος και οι εξουσιαστές του που δολοφονούν, φυλακίζουν, τρομοκρατούν και φτωχαίνουν τις ζωές μας υλικά και πνευματικά.

Σε όλους αυτούς, εμείς στεκόμαστε ενάντια και προσπαθούμε να κάνουμε πράξη την αλληλεγγύη και να διεκδικήσουμε την ισότητα για ένα κόσμο χωρίς διακρίσεις, με επίκεντρο τον άνθρωπο. Στην ερώτηση του Δεκέμβρη για το πως θέλουμε να διαχειριστούμε τις ζωές μας, μια είναι η απάντηση: να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, δημιουργώντας δομές αυτοδιαχείρισης με σκοπό την συλλογική ευημερία και όχι το κέρδος. Με συνελεύσεις-σε γειτονιές, σε χώρους δουλειάς, σε σχολεία και πανεπιστήμια-,σωματεία βάσης, ανταλλακτικά παζάρια, συλλογικές κουζίνες, κολεκτίβες, εγχειρήματα αντιπληροφόρησης και αυτομόρφωσης, κατειλημμένα εργοστάσια και κοινωνικούς χώρους. Αυτές οι δομές να γίνουν ένα μέσο διαλόγου που θα οδηγήσει στην εξάλειψη των εξουσιαστικών σχέσεων και στη δημιουργία ουσιαστικών ανθρώπινων σχέσεων μέσα σε μια ελεύθερη κοινωνία. Να αποκοπούμε από την παθητικότητα και να επιτεθούμε στους έτοιμους ρόλους που μας πλασάρουν.

Οι εξεγέρσεις του χθες μας δείχνουν τον δρόμο προς την κοινωνική αυτοδιεύθυνση του αύριο

Συνέλευση για την γενικευμένη αυτοδιεύθυνση

Κατηγορίες
Uncategorized

6 Δεκέμβρη

Κατηγορίες
Uncategorized

Αλληλεγγύη στην Επιτροπή Αγώνα Εστιών Λέσβου

 

Νομίζουμε ότι είναι πλέον η ώρα να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους…

 

Πιστοί στην αρχική μας θέση, πως το ζήτημα της στέγασης πρέπει να θεωρείται αδιαμφισβήτητο δικαίωμα όλων, συνεχίζουμε μετά από δώδεκα μέρες κατάληψης, με αμείωτη ένταση, τον αγώνα μας για την αξιοπρέπεια. Βρισκόμαστε στην απόλυτα ευχάριστη θέση να έχουμε πλέον την αλληλεγγύη και  τη στήριξη και των έξι φοιτητικών συλλόγων της πανεπιστημιακής μονάδας Μυτιλήνης (δύο εκ των οποίων στηρίζουν με φυσική παρουσία την κατάληψη) καθώς και του συλλόγου Δ.Ε.Π., του συλλόγου των διοικητικών  υπαλλήλων και του συλλόγου των μεταπτυχιακών φοιτητών ανθρωπολογίας.
Δώδεκα μέρες, και τι δεν ακούσαμε… Από το πολυαγαπημένο «μείνετε σε κανένα φίλο σας», μέχρι το χιλιοακουσμένο «είναι όλα παράνομα».

 

Μετά από εξαντλητικό διάλογο, με την μέριμνα και τις πρυτανικές αρχές, με τον κ. Σουλακέλλη, τον κ. Κάλλα, ξανά με τον κ. Σουλακέλλη και τέλος με τον κ. Τσάρτα (ο οποίος μετά από επτά μέρες σιωπής ασυρμάτου, αντί να παρευρεθεί στις 5:00 το απόγευμα -όπου λαμβάνει χώρα κάθε μέρα η ανοικτή συλλογική συνέλευση της κατάληψης- εμφανίστηκε αιφνιδιαστικά το πρωί της Τετάρτης 13/11, για να μας πει λίγο-πολύ ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι), καταλήξαμε στο συμπέρασμα πως ξεκάθαρα δεν υπήρχε η θέληση για να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Και ενώ ο τρόπος με τον οποίο απευθύνονταν σε εμάς, κατά τη διάρκεια των συζητήσεων, ήταν φιλικός και με κατανόηση, οι δημόσιες ανακοινώσεις (παίρνοντας ακόμα και την μορφή πολιτικού λίβελου) απ’ την άλλη, τόσο του κ. Σουλακέλλη όσο και της πρυτανείας γενικότερα, μας χαρακτήριζαν “ολιγομελή ομάδα που εμποδίζει τις λειτουργίες του πανεπιστημίου” και άλλα απροσδιόριστα. Για εμάς είναι ξεκάθαρο πως η μόνη ολιγομελής ομάδα που λυμαίνεται το κτήριο της διοίκησης, και κατ’ επέκταση όλο το πανεπιστήμιο είναι οι πρυτανικές αρχές.

 

Μετά από επτά μέρες κατάληψης, και αφού το ζήτημα πήρε μεγάλες διαστάσεις  -στον Τύπο και στο πανεπιστήμιο- συζητιέται μια πιθανή λύση στη Σύγκλητο του πανεπιστημίου στις 14 Νοεμβρίου 2013. Έπειτα πολύωρης συζήτησης και με την πανηγυρική αποδόμηση των τοποθετήσεων των πρυτανικών αρχών  αποφασίστηκε η θεωρητική λύση, αυστηρά για την κατηγορία των φοιτητών που επρόκειτο να βγουν από τα σπίτια τους, καθώς δεν είναι δικαιούχοι εστιών εφέτος, να ενισχυθούν οικονομικά με τη συνδρομή των αντίστοιχων φοιτητικών συλλόγων των τμημάτων τους, μέχρι την ολοκλήρωση του συμπληρωματικού διαγωνισμού.

 

Αναγνωρίζουμε ότι η απόφαση αυτή της Συγκλήτου, δίνει μια μερική λύση, παρόλα αυτά, καθώς αφορά μια πολύ περιορισμένη κατηγορία φοιτητών, δεν καλύπτει το κεντρικό μας αίτημα του να δίνεται οικονομική στήριξη σε όσους φοιτητές έχουν αποδεδειγμένα πρόβλημα στέγασης (που πληρούν τα κριτήρια, έχουν κάνει ενστάσεις κτλ.). Υπογραμμίζουμε δε ενισχύοντας το θετικό απολογισμό του αγώνα μας πως οι οχτώ τότε μέρες κατάληψης ήταν και ο μόνος λόγος για τον οποίο υποχώρησαν οι πρυτανικές αρχές στη σύγκλητο και προχώρησαν σε μια λύση της οποίας ο πυρήνας της σκέψης είχε προταθεί κουραστικά πολλές φορές  από την Επιτροπή Αγώνα Εστιών Λέσβου, ως βραχυχρόνια πιθανή λύση για την περίοδο μέχρι την οριστική κατάληξη του προβλήματος. Ουσιαστικά προτείναμε το πανεπιστήμιο να χρηματοδοτήσει τις ανάγκες στέγασης των φοιτητών από τη στιγμή που, όπως λένε, δεν μπορούν να κάνουν κάτι παραπάνω με τους ιδιώτες, αλλά κάθε φορά το ανάχωμα που προτασσόταν ήταν πως το πανεπιστήμιο δεν μπορεί με κανέναν τρόπο να χρηματοδοτεί αυθαίρετα διάφορες διαδικασίες. Όπως είναι προφανέστατο λοιπόν η απόφαση συγκλήτου έρχεται σε απόλυτη αντιδιαστολή με τη φιλολογία της παρανομίας οποιασδήποτε χρηματοδότησης και είναι και αυτή που επιβεβαιώνει τις ήδη βάσιμες υποψίες μας περί έλλειψης θέλησης της εύρεσης λύσεων στα ζητήματα που θέταμε.

 

Στη συνέχεια ακολούθησε το έκτατο περιφερειακό συμβούλιο στις 15 Νοεμβρίου 2013 όπου ο κ. Σουλακέλλης μετέφερε τις αποφάσεις της συγκλήτου και ήθελε εσπευσμένα να κατοχυρώσει τις διαθέσιμες “λύσεις” ως κοινά αποδεκτές από όλους. Τα νέα δεδομένα ήταν ότι μετά από 8 ημέρες κατάληψης, η μέριμνα μαζί με τον κ. Σουλακέλλη ανακάλυψαν συγκλονισμένοι πως 24 κλίνες δε διεκδικήθηκαν από τους δικαιούχους πρωτοετείς εντός του πλαισίου της διορίας και της παράτασης αυτής που τους δόθηκε, ούτε παραχωρήθηκαν στους επόμενους στη λίστα προτεραιότητας.

 

Αυτό μας βάζει προφανώς σε κάποιες βάσιμες υποψίες για το κατά πόσο δε διώχθηκε κάποιος αριθμός πρωτοετών, παρόλο που ήταν δικαιούχοι, προκειμένου να παραμείνουμε στα δωμάτια μας και κατ’ επέκταση να κατεβάσουμε τους τόνους. Ενώ, άφησαν να εννοηθεί ότι λίγο-πολύ είμαστε τρελοί καθώς δεν μας είχε πει κανείς έως τώρα να βγούμε από τα δωμάτια. Παρόλα αυτά η μέριμνα και έπειτα κάποιοι ιδιοκτήτες ανεπίσημα μετά το προηγούμενο περιφερειακό συμβούλιο διέδωσε ότι δεν είμαστε πλέον δικαιούχοι και πως θα πρέπει να εκκενώσουμε τα δωμάτια στο άμεσο μέλλον. Τελειώνοντας ο κ. Σουλακέλλης δεσμεύτηκε πως ο κόσμος που επρόκειτο να διωχθεί από τα δωμάτια όπου διέμενε θα παρέμενε δικαιούχος για όλο το έτος, καθώς και ανεπίσημα ανακοίνωσε ότι θα περιορίσει την αυθαιρεσία των ιδιοκτητών των κλινών στην περιοχή της Θερμής, Νεάπολης, Βαριάς, για τους οποίους τα παράπονα δεν έχουν τέλος.

 

Ένα από τα βασικά ερωτήματα που τέθηκαν από εμάς και τα οποία κυριαρχούσαν και στις δύο παραπάνω διαδικασίες ήταν το γιατί ο νέος συμπληρωματικός διαγωνισμός για την μίσθωση κλινών κωλυσιέργησε τόσο (αφού ο πρώτος δεν καρποφόρησε επαρκώς), ενώ σύμφωνα με το προεδρικό διάταγμα υπ’ αριθμόν 118* θα μπορούσε να προκηρυχθεί την επόμενη μέρα, από την στιγμή που ήταν ζήτημα άμεσης ανάγκης. Και γιατί έπρεπε όπως λένε να περιμένουμε τρεις μήνες, με αρκετούς φοιτητές άστεγους, για έναν διαγωνισμό που δεν είναι σίγουρο αν θα έχει αποτελέσματα. Και τέλος δεν μπορούν να μας πείσουν με κανέναν τρόπο πως είναι άμοιροι ευθυνών, είτε λόγο συνειδητής επιλογής -στρατηγική περικοπών των παροχών της μέριμνας- είτε λόγο ανευθυνότητας και ανικανότητας να ανταποκριθούν στα καθήκοντά τους.

 

*Στην αρχική σελίδα της προκήρυξης επικαλείται τον προεδρικό διάταγμα υπ’ αριθμόν 118 (αριθμός φύλλου 150) στου οποίου το άρθρο 10 σχετικά με τις προθεσμίες διαγωνισμών, στην πρώτη παράγραφο αναγράφεται πως στους ανοιχτούς διαγωνισμούς η προθεσμία για τη διενέργεια του ανοιχτού διαγωνισμού δεν πρέπει να είναι μικρότερη από πενήντα δύο (52) ημέρες ή τριάντα (30) ημέρες από την δημοσίευση της προκήρυξης στο τεύχος διακηρύξεων δημοσίων συμβάσεων και στον ελληνικό τύπο. Πέραν επειγόντων περιπτώσεων η προθεσμία επιτρέπεται να συντμηθεί σε δεκαπέντε (15) μέρες με αιτιολογημένη απόφαση της αρμόδιας υπηρεσίας (του Πανεπιστημίου σε αυτή την περίπτωση).

 

Λοιπόν για να βάλουμε κάποια πράγματα στην θέση τους, καθώς πολλές ανακρίβειες ακούστηκαν, και για να ξεκαθαρίσουμε τον λόγο της συνέχισης του αγώνα και της κατάληψης για κάποιες παραπάνω μέρες μετά τις αποφάσεις της Συγκλήτου και του Περιφερικού, θα θέλαμε να κάνουμε ξεκάθαρο πως δεν καλύπτονται όλα τα αιτήματα μας επαρκώς. Συγκεκριμένα όσον αφορά την απόφαση της δυνατότητας παραμονής των δικαιούχων φοιτητών στα υφιστάμενα ενοικιαζόμενα δωμάτια των φοιτητικών εστιών, καθώς και για την απόφαση της οικονομικής συνδρομής των αντίστοιχων φοιτητικών συλλόγων των τμημάτων τους, μέχρι την ολοκλήρωση του συμπληρωματικού διαγωνισμού, όσων προκύψει να αποχωρίσουν από τα δωμάτια, αμφισβητούμε την αξιοκρατία και την ηθικότητα με βάση την οποία επετεύχθη.

 

Ας μας απαντήσει κάποιος επίσημα τι συμβαίνει με το καθεστώς των διαγωνισμών και γιατί δεν έχει προκηρυχθεί άμεσα συμπληρωματικός αφού ήδη ήξεραν από τις 5/4/2013 (αριθμός απόφασης 115) ότι ο προηγούμενος διαγωνισμός κατέληξε ανεπαρκής;

 

Επίσης κατά το διάστημα της διάρκειας διεξαγωγής του επαναληπτικού διαγωνισμού, που θα μείνουν οι δικαιούχοι φοιτητές, για τους οποίους δεν έχει προβλεφθεί καμία λύση, δηλαδή για όσους έχουν κάνει ένσταση επανεξέτασης να στεγαστούν (και πληρούν τα κριτήρια), και δεν καλύπτονται από τις αποφάσεις της συγκλήτου καθώς δε διαμένουν σε εστία, ενώ τέθηκε από την Επιτροπή επανειλημμένα κατά τη διάρκεια και της Συγκλήτου και του Περιφερειακού. Οπότε ζητάμε από εδώ και πέρα να δρομολογηθούν καταστάσεις που να καλύπτουν τους φοιτητές, που κάθε χρόνο δε μπορούν να συνεχίσουν τις σπουδές τους επειδή, ενώ είναι δικαιούχοι, μένουν έξω από τις εστίες γιατί δεν είναι επαρκής η μέριμνα για να τους καλύψει.

 

Ζητάμε:

 

  • Άμεση διεκπεραίωση του επαναληπτικού διαγωνισμού.
  • Οικονομική βοήθεια όλων των φοιτητών που έχουν ανάγκη στέγασης με προτεραιότητα όσων έχουν κάνει ενστάσεις.
  • Επανεξέταση των κριτηρίων που απαιτούνται για την στέγαση.
  • Να κοπεί μαχαίρι ο τσαμπουκάς και η αυθαιρεσία των ιδιόκτητων των κλινών. Καθώς και να τηρείται η σύμβαση και να προστατεύει τους φοιτητές και όχι τους ιδιοκτήτες όπως ισχύει στην παρούσα κατάσταση.

 

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΕΣΤΙΩΝ ΛΕΣΒΟΥ

 

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΕΣ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΙ 

http://eaele.wordpress.com